Ovaj film progovara i o drugoj strani bitke, onoj koja se odvijala u opkoljenoj vukovarskoj bolnici. Doktorica Mirjana Semenić Rutko u ljeto '91. završila je medicinu i ubrzo započela staž u bolnici koja je ubrzo postala stup obrane Vukovara, mjesto nade, ali i strepnje. Kad je pao Vukovar i kad su četnici i JNA ušli u bolnicu, i dalje je neumorno previjala ranjenike. Iz bolnice je nekoliko dana ranije u proboj prema slobodi sa svojim suprugom otišla Dušica Zeko. Nekoliko dana ranije rodila je kćerkicu Antoniju koja je bila nedonošče. U atomskom skloništu prepune bolnice Antoniju su smjestili u inkubator koji je zbog granatiranja bolnice prestao raditi. Malena beba prestala je disati i postala najmlađa žrtva bitke za Vukovar, a njezina majka nakon progonstva vratila se u grad na Dunavu sa suprugom Nikom i Antonijinim mlađim bratom Dinom.